Het zal wel niet, maar de titel van het rapport ‘Niet alles kan overal’ van de commissie Remkes lijkt haast voor de veenweiden te zijn bedacht. Want als het om gebiedsspecifieke uitdagingen gaat, zitten we hier op de eerste rij. Een dalende veenbodem waar ook nog eens veel stikstof uit vrijkomt. Dat is nou precies waar we in het programma Boeren bij Hoog Water meekoppelkansen zien. Niet alleen de klimaatdoelen aanpakken, maar door het vernatten van veen ook de enorme hoeveelheid vrijkomende stikstof uit de bodem temperen en verlagen.
Mineralisatie uit de bodem is een lastige, omdat er veel interne en externe factoren een rol spelen. Variabelen waar je wel invloed op kunt uitoefenen, zoals minder eiwit in het rantsoen, meer beweiden en minder kunstmest en krachtvoer gebruiken, geven zeker effect. Dat hebben ook de deelnemers aan Proeftuin Veenweiden gemerkt. Wat we echter niet in de hand hebben, is de mineralisatie uit de bodem; een complex samenspel tussen beschikbaar water, temperatuur van de bodem en het weer. Een belangrijke, niet beïnvloedbare factor die wel bepalend is voor de mate van stikstofreductie in de veenweiden.
Op de Hoogwaterboerderij zijn de onderwaterdrains (lees water infiltratiesysteem) aangelegd en staat het water erop. Voorwaarde om te gaan Boeren bij Hoog Water. Komende jaren gaan we ontdekken of we met een hoger grondwaterpeil de lange termijn reductie doelstellingen voor CO2-uitstoot kunnen realiseren en tegelijkertijd de mineralisatie van de veenbodem kunnen verminderen. Een mooie meekoppelkans dus! Niet alles kan overal worden uitgeprobeerd. Juist daarvoor hebben we de Hoogwaterboerderij als ontdekkingsreis naar kansen en onverwachte meekoppelkansen gestart.
