Mochten we het woord vernatten van de veenweiden zo’n 5 jaar geleden nog niet in de mond nemen; we raken er nu niet over uitgepraat. Ik vind het altijd boeiend om te achterhalen wat de zogenoemde ‘kwartjesmomenten’ waren.
Zo denk ik dat de natuur ons een handje heeft geholpen. De droge jaren die we achter de rug hebben, hebben ons in de veenweiden met de neus op de feiten geduwd. Dat het zelfs hier in het westen echt droog kan zijn, terwijl wij omringd zijn door water! En het heeft ook de ‘believers’ – overtuigd van een hoog slootwaterpeil – het inzicht gegeven dat die maatregel onvoldoende blijkt. Het was voor het eerst ook zichtbaar met bruin gras!
Anders is het in de Friese veenweiden waar droogteschade in veen al net zo gewoon was als op zandgrond. Het kwartjesmoment lijkt daar de muizenplaag geweest te zijn. Die gedijt nu eenmaal beter op een erg droge grond. En masse werd de veenweidegrond ontsmet met ingenieuze apparatuur voor watertoevoer, een andere vorm van het vochtig maken van veen. Sindsdien staat vernatten ook in Friesland op de kaart.
Het leert mij twee dingen: nauwelijks beïnvloedbare factoren als het weer en een muizenplaag vormen de echte gamechangers in een transitieproces. En wij zijn slechts een kleine speler in het schaakspel, die echter wel klaar moet staan als er een oplossing wordt gevraagd. We zijn dan ook blij en trots dat we nog wat jaartjes door kunnen innoveren op onze Hoogwater Boerderij in de westelijke veenweiden. Misschien past zo’n Hoogwater Boerderij ook wel in Friesland, maar dan vanuit een geheel ander vertrekpunt.
