Laatst maakte ik ‘een rondje’ op de Hoogwaterboerderij met iemand van het Waterschap. Zinvol en leerzaam voor ons allebei omdat we al snel constateerden dat we voor een uitdaging staan als het om waterberging gaat. Dat zit ‘m in het feit dat we ieder werken aan verschillende doelen: waar wij op de boerderij (sloot)water nodig hebben om bodemdaling tegen te gaan en zo CO2 emissie te verlagen, strookt dat niet met de doelstelling van het Waterschap als het gaat om de waterbergingscapaciteit binnen het gebied. Kort gezegd: het systeem van het Waterschap is (nog) niet berekend/ingericht op de praktijksituatie van Boeren bij Hoog Water, waarbij percelen ‘vol’ staan. Als tijdelijke oplossing voor dit bergingsprobleem kunnen we het ‘traditionele deel’ van de Hoogwaterboerderij inrichten als waterbuffer. Maar als we straks een volledig Hoogwaterbedrijf zijn, lopen we tegen de totale bergingscapaciteit van alle percelen aan. Hoe en waar vangen we die dan op? Werk aan de winkel dus voor het Waterschap en voor ons. Maar dat hoort nou eenmaal bij een ontdekkingstocht als Boeren bij Hoog Water.
